Dla Pacjentów
W Małopolskim Ośrodku Medycyny Pracy prowadzona jest działalność w zakresie diagnostyki i orzecznictwa chorób zawodowych.
Zgodnie z definicją choroby zawodowej określonej w § 235 1 Kodeksu pracy za chorobę zawodową uważa się chorobę wymienioną w wykazie chorób zawodowych, jeżeli w wyniku oceny warunków pracy można stwierdzić bezspornie lub z wysokim prawdopodobieństwem, że została ona spowodowana działaniem czynników szkodliwych dla zdrowia występujących w środowisku pracy albo w związku ze sposobem wykonywania pracy, zwanych „narażeniem zawodowym”.
Wykaz chorób zawodowych stanowiący załącznik do rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 30 czerwca 2009 r. w sprawie chorób zawodowych obejmuje 26 jednostek chorobowych. Podaje on nazwę choroby zawodowej wraz z okresem, w którym wystąpienie udokumentowanych objawów chorobowych upoważnia do rozpoznania choroby zawodowej, pomimo wcześniejszego zakończenia pracy w narażeniu zawodowym.
Warunkiem rozpoczęcia postępowania diagnostyczno – orzeczniczego jest podejrzenie choroby zawodowej, które może być podjęte przez:
- lekarza ( skierowanie do wojewódzkiego ośrodka medycyny pracy lub innej jednostki orzeczniczej I stopnia )
- pracodawcę ( zgłoszenie do Państwowego Powiatowego Inspektora Sanitarnego)
- byłego pracownika ( zgłoszenie do Państwowego Powiatowego Inspektora Sanitarnego i Okręgowego Inspektora Pracy)
- aktualnie zatrudnionego pracownika, który dokonuje zgłoszenia podejrzenia choroby zawodowej za pośrednictwem lekarza sprawującego profilaktyczną opiekę zdrowotną nad pracującymi w jego zakładzie pracy.
Do rozpoznawania chorób zawodowych upoważnione są jednostki orzecznicze I stopnia i jednostki orzecznicze II stopnia.
Jednostkami orzeczniczymi I stopnia są:
- poradnie chorób zawodowych wojewódzkich ośrodków medycyny pracy
- kliniki i poradnie chorób zawodowych uniwersytetów medycznych (akademii medycznych)
- poradnie chorób zakaźnych wojewódzkich ośrodków medycyny pracy albo przychodnie i oddziały chorób zakaźnych poziomu wojewódzkiego – w zakresie chorób zawodowych zakaźnych i pasożytniczych
- jednostki organizacyjne zakładów opieki zdrowotnej, w których nastąpiła hospitalizacja – w zakresie rozpoznawania chorób zawodowych u pracowników hospitalizowanych z powodu wystąpienia ostrych objawów choroby.
Jednostkami orzeczniczymi II stopnia są instytuty badawcze w dziedzinie medycyny pracy, które są jednostkami odwoławczymi w przypadku złożenia wniosku o przeprowadzenie ponownego badania, jeżeli osoba badana nie zgadza się z treścią orzeczenia wydanego przez jednostkę orzeczniczą I stopnia.
Rozpoznanie choroby zawodowej musi być oparte na określonych kryteriach, które uwzględniają elementy pozwalające na przyjęcie związku przyczynowo – skutkowego choroby z narażeniem zawodowym.
Warunki rozpoznania choroby zawodowej:
- choroba musi być ujęta w wykazie chorób zawodowych
- rozpoznanie choroby zawodowej następuje w czasie, określonym w rozporządzeniu, w którym wystąpienie udokumentowanych objawów choroby upoważnia do jej rozpoznania
- ocena narażenia zawodowego musi wykazać bezsprzecznie bądź z wysokim prawdopodobieństwem, że dane schorzenie zostało spowodowane działaniem narażenia zawodowego
Informacja dla pacjenta
- Wymagane dokumenty:
- skierowanie na badania w związku z podejrzeniem choroby zawodowej
- dokument ze zdjęciem potwierdzający tożsamość
Materiały do pobrania